The Gambia

.

Reisverslag van 06 / 20 Januari 2006 .

The Gambia , where ever You come back !!!!!!!!!!!

Schiphol airport .

Dag 1 :

Een zachte winterzon wekt ons . Na een klein ontbijt,de zenuwen spelen ons danig parten , nog gauw het laatste in de valiezen steken , opweg naar schiphol - luchthaven . De 3 uur durende rit lijkt niet te vorderen .... Onze bagage inchecken , nog gauw een laatste tas koffie en dan naar Gate 38 . Het vliegtuig ,een Ark-Fly wordt reeds geladen . Stipt om 17 u. stijgen we op met eindbestemming ....... The Gambia Om 23.20. plaatselijke tijd , openen de deuren van de ijzeren vogel . De ons zo gekende zwoele , Gambiaanse lucht komt ons tegemoet . We kunnen het haast niet geloven . Na 1 jaar staan we terug op de ons zo bekende plaats . Het uitchekken gebeurt chaotisch ..... op zijn Gambiaans ! De bus brengt ons naar het hotel waar het , ondanks het nachtelijke uur , nog een drukte van belang is . We voelen ons algauw terug thuis . Zoals alle voorgaande jaren ( éérste maal in 1996 ) logeren we in het Senegambia Beach hotel . Het hotel bestaat uit een hoofdgebouw , waarin receptie , bar , enkele winkels en het restaurant . In het zeer grote park bevinden zich kleine gebouwen , her en der verspreid . Dit zijn de kamers voor de logees . Het park geeft uit op een privé-strand . Ornithologen kunnen hier reeds kennis maken met heel veel prachtige vogels . Apen slingeren van boom tot boom . Soms tref je er één aan op je terras of houden ze je gezelschap in het buiten-restaurant , terwijl de varaan rustig zijn wandelingetje maakt ...

Senegambia Hotel rooms .

Dag 2 :

Nu pas voelen we hoe vermoeid we eigenlijk zijn ..... maar een stralende zon nodigt ons uit om toch vroeg uit de veren te zijn . Het uitgebreide ontbijtbuffet doet ons meer dan deugd . Via e-mail hadden we met onze gids en tevens goede vriend , Alex afgesproken aan de ingang van het hotel . Moet het gezegd dat het weerzien hartelijk en warm was ...... Vooralleer te kunnen bijpraten hadden we echter een andere verplichting : het thuisfront op de hoogte brengen via e-mail dat we goed aangekomen waren . En even in een winkel binnen stappen om de nodige flessen water aan te schaffen . Daarna op een terrasje gaan uitpuffen , het was ontzettend warm . Uren hebben we daar gezeten , gelachen , gepraat ..... Uiteindelijk besloten we dan toch maar over te gaan tot een fikse strandwandeling . Tot onze verbazing had de zee weerom een groot deel van het strand ingenomen , niettegenstaande alle voorzorgsmaatregelen . Na een tijd begonnen onze magen te knagen en de vermoeidheid sloeg toe . Geen nood ... overal op het strand kan je de inwendige mens spijzen , al of niet aan demokratische prijzen . Later die dag zijn we terug gekeerd naar het hotel nadat Filiye , een oud gekende , ons is komen ophalen met zijn wagen .

Bush Road to Marakisa lodge .

Dag 3 :

Na een stevig ontbijt hadden we afgesproken met Alex en chauffeur Filiye om vandaag richting Marakissa Lodge te gaan . Onderweg hielden we halt in Birkama . Hier is een heel mooie , typische houtsnijmarkt . Dit jaar wilden we een Cora , een typisch Gambiaans muziekinstrument , mee naar huis nemen . Op dat moment was er echter geen te vinden . De weg naar Marakissa Lodge is in erbarmelijke staat . Zijn het niet de enorme kuilen in het wegdek , dan is het wel het opwaaiende "rood stof" dat verhinderd een redelijke snelheid aan te houden . Uiteindelijk na een stoffige maar mooie rit aangekomen in de lodge ( wordt door een Nederlander gerund ) en nadat we het stof hadden doorgespoeld kon er best een wandeling af . Het valt op hoe rustig en stil het hier is . Nochthans bevinden we ons absoluut niet zo heel ver van de drukke toeristencentra ! Ook hier kan je prachtige vogels bewonderen . Plots, na een goed kwartier stappen in "the middle of nowhere" stonden we midden in een plantage waar gambiaanse vrouwen ijverig een stukje land bewerkten om alzo groenten als paprika's , tomaten , pepers ed. te winnen . Later gaan zij met hun produkten naar een plaatselijke markt om hun groenten aan de man te brengen . Ook hier dient gezegd dat de mensen zeer vriendelijk zijn en graag tijd maken voor een praatje ook al spreekt niet iedereen de engelse taal . Maar met gebarentaal en een gulle lach kom je heel ver ........ Vlugger dan verwacht ging de zon onder ..... en was het tijd om naar het hotel terug te keren . We hadden weer een prachtige dag gehad . Bij deze dank aan onze chauffeur Filiye die zeer bekwaam is , zijn vak als chauffeur als geen ander beheerst. In de loop van de jaren hebben wij verschillende chauffeurs gehad . Filiye is voor ons veruit de bekwaamste .

See view .

Dag 4 :

Naar jaarlijkse gewoonte stond een bezoek aan de markt in Serrekunda op ons programma . Op het afgesproken uur stonden Alex en onze chauffeur ons op te wachten voor het hotel . De markt ligt omgeven door kleine winkels . Je kan de markt enkel bereiken door kleine straatjes waar het dan ook steeds drummen is . Alex nam ons mee naar een gaanderij die normaal uitzicht geeft op de kleurrijke en vooral drukke markt . We werden stil ..... wisten niet wat we zagen .... een brand had de markt , met al zijn kleine kraampjes verwoest ...... het was gebeurt op een nacht ... . een kortsluiting .... de brandweer was erbij gehaald .... konden niets doen .... vonden geen doorgang .... gelukkig waren er geen slachtoffers ..... maar zovelen hadden alles verloren ........ Het zal dus wellicht enige tijd duren om alles weder op te bouwen , als dit ooit nog gebeurt , daar dit hele domein nu afgesloten is door hekken . Een stukje Serrekunde dat verdwenen is voor de lokale bevolking en ook als bezienswaardigheid voor de toeristen . Het duurde een hele tijd vooralleer we de goede stemming terug vonden . Laverend door het altijd drukke verkeer in Serrekunda bracht onze chauffeur ons naar een eethuisje aan het strand ten noorden van Senegambia . Nadat de inwendige mens gesterkt was zijn we naar het hotel terug gewandeld . Een dag in Gambia vliegt voorbij ...... !

Tanji .

Dag 5 :

In al de jaren dat we in The Gambia onze vakantie doorbrachten hadden we nog nooit de kuststreek ten zuiden van Senegambia bewandeld . Ons programma voor deze dag stond dan ook vlug vast : wandelend tot in Ghana Town . Eens de omgeving van de bestaande hotels achter gelaten wandelt men op sneeuwwitte stranden waar je af en toe wordt opgeschrikt door het gekrijs van een meeuw . Hoe lang het nog zo rustig zal blijven is zeer de vraag . Op vele plaatsen , langs de kustlijn , worden nieuwe , luxueuze hotels bijgebouwd . Reeds van ver zie je Ghana Town liggen . Bij helder weer bemerk je een eiland niet zo heel ver daar vandaan. Met een boot kan je een rondje varen om het eiland . Het eiland bezoeken kan echter niet . Het is een natuurlijk biotoop voor de reuzenschildpad , de krokodil , de varaan ....... In Ghana Town heerste er een drukte van belang : de vissers keerden juist terug met hun vangst . Wanneer ze het strand dicht genoeg genaderd zijn haasten tientalle vrouwen , gewapend met een plastiek bak , zich in zee om de vis op het strand te brengen . De vis wordt , in een razend tempo ,ter plaatse gekuist en / of gefilleerd . Hier zijn echte kunstenaars aan het werk!Honderden vogels vliegen krijsend op en neer om een stukje vis te bemachtigen . Een adembenemend schouwspel ! Het stoorden hen niet dat we toekeken . Filmen of fotograferen is echter niettoegestaan ! We zetten onze voettocht verder tot Ghana-Town village waar we een bezoek brachten aan een familielid van Alex . In dit dorp heerst een zeer aangename sfeer . Algauw waren we omringd door tientallen kinderen . Geen van hen was de engelse taal machtig . Dat belette ons echter niet om met hen te spelen in afwachting dat we een "bus" konden nemen .

Dag 6 :

Grote moskee in Kerr Serign .

Woensdag 11 januari 2006 : Gambia viert feest ! Vandaag , 2 maanden en 10 dagen na het einde van de ramadan viert men in heel het land Tobaski : het grote offerfeest . Iedere familie heeft voordien een schaap of een geit aangekocht . Na het gebed in de grote moskee wordt in elke compound een dier geslacht door een religieuze of het hoofd van de familie . Dit gebeurt zeer zorgvuldig . Alvorens aan de maaltijd begint , gaat iedereen van compound tot compound om zijn buren of vrienden een "prettig Tobaski" feest toe te wensen . Opvallend is hoe mooi iedereen uitgedost is . Vrouwen kinderen ja zelfs de kleinste peuters zijn zeer kleurrijk gekleed . Als jarenlange vrienden van Alex hadden wij het genoegen dit feest te mogen meemaken . Reeds om 9 u. werden we aan ons hotel afgehaald door in prachtig gewaden gehulde Filiye (chauffeur) en Alex . De sfeer aan de grote moskee was inpressionant ! Honderden mannen , vrouwen en kinderen namen deel aan het grote gebed . Verder die dag hebben we aan alle feestelijkheden deelgenomen . We voelden ons hierbij geen europese indringers maar gewoon vrienden die meer dan welkom waren .

Dag 7:

Toen we onze reis voorbereidden hadden we het idee geopperd dit jaar s'avonds niet steeds naar het hotel terug te keren maar gedurende een aantal dagen er met een gehuurde wagen opuit te trekken . Bij onze boeking reserveerden we direkt bij AB rent , naast het Senegambia beach hotel gelegen , een 4x4 wagen . Na het tekenen van de nodige papieren en een grondig nazicht van de wagen ( we waren nu eenmaal in The Gambia !!!!!! ) vertrokken we richting oost . Onze eerste halte was in Pirang . Hier zou , volgens onze oude reishandboek , de grootste kapokzijdeboom van het land groeien . Niets was minder waar ! Dan maar verder langs "de hoofdweg " . Deze is nog steeds in erbarmelijke staat . Het blijft steeds laveren tussen de enorme kuilen in het wegdek waar je af en toe de restanten kan zien van wat ooit een asfaltbaan was! Steeds wordt de minst slechte kant van de weg gekozen . Links of rechts van de weg is hier in The Gambia géén probleem . Af en toe een pauze inlassen is hier wel noodzakelijk autorijden vergt hier wat meer concentratie , en op die manier had ikzelf ook de mogelijkheid wat te kunnen genieten van het prachtige landschap . Niet alleen de staat van de weg dient de volle aandacht, met de regelmaat van de klok kruist een groep vee of een apenfamilie "de hoofdweg" ! Ondertussen hadden we een lifter meegenomen , een politiebeambte die naar Soma onderweg was voor zijn dienst , we komen er later in ons reisverslag nog op terug ....... Een volgende stop was voorzien in Kalagi waar een moderne , solide brug de beide oevers van de Bintang Bolong verbindt .Onze magen begonnen te knorren . G een nood : hier in Kalagi was een eethuisje ( dit was ons bekend van de vorige jaren ) in de direkte omgeving van "de brug" . We hadden pech ! Een brand had alles vernield . Het nodige geld ontbrak voor de heropbouw . Dus een korte break en ... dan maar verder ... Zoals vorig jaar , wilden we ook dit maal een bezoek brengen aan het , met mystiek omgeven , "round-house" in Toniataba . Door tijd gebrek , we vorderden te traag , waren we genoodzaakt hiervan af te zien en onze weg voort te zetten tot Soma .

Kalagi lodge .

Kaira Konko Scout Lodge Soma.

We hadden telefonisch gereserveerd in Pakali N'ding lodge juist buiten Soma gelegen , op de weg richting Senegal . Deze lodge , die we vorig jaar reeds bezochten maar niet logeerden , is in danig verval . Service is er niet . We besloten dan maar opzoek te gaan naar een andere overnachtingsplaats . Nadat Alex de nodige telefoons had gepleegd konden we terecht in de Kaira Kongo lodge in Soma . We waren aangenaam verast : de kamers dito badkamers zijn prachtig ingericht . Enige probleem : we konden er niet souperen . We zijn dan maar richting centrum getrokken , laat in de avond . Hier zijn dag en nacht kleine " eethuisje " open . ( Ik heriner mij nog ons geleid bezoek in Gambia , onze eerste Afrika reis in 1996 , waar onze begeleiders ons ten strengste verboden ook maar iets te eten in zulke eethuisjes ) . Waar is de tijd naartoe !!!!!! De "kok" deed zijn uiterste best om ons een "luxe " maaltijd , bestaande uit omelet met friet , voor te zetten . Wat we aten zagen we niet , het was immers reeds donker en er brandde enkel een kaars bij de kookplaat , maar het smaakte ons best ! Later die avond genoten we van een welverdiende nachtrust . De Kaira Kondo Scout lodge is zeer een aanrader om te overnachten in Soma .... En een betaalbare prijs , zie onze webpagina

Lodges in The Gambia .

Dag 8 :

Ferry between Soma and Farafenny.

We waren vroeg uit de veren want een lange dag lag in't verschiet . We wilden immers opzoek gaan naar de " stone circles " in Senegal . In Farafenye , alvorens de ferry te nemen namen we een ontbijt , alweer in een klein eethuisje langs de kant van de weg . De " kok " van dienst had naar onze mening nog nooit " toubabs " (=blanken) mogen bedienen . Hij bereide de maaltijd , bestaande uit een stuk stokbrood met , jawel , omelet , dan ook met de meeste zorg . Nog gauw een frisdrank en dan de ferry op richting noorden . Aan de Gambiaanse-Senegalese grens was de chaos compleet . Mits betaling van 250 dalasi mochten we de grens over ! Typisch Afrikaans !!! Plots zagen we onze lifter ( politiebeambte ) , diegene die daagsvoordien hadden meegenomen naar Soma . Alles werd plots eenvoudig " No problem , You are our friends etc etc " . Dus zonder enige betaling stonden we aan de andere kant van grens , in Senegal .

Stone Circle in Senegal near of Kaymor.

Dachten we dat de Gambiaanse wegen slecht zijn , in Senegal is het echt niet beter . Er zijn wel geen diepe kuilen maar de bewegwijzering is toch wel een probleem . Na enkele kilometers in Firgui , staat slechts met een klein bordje aangeduidt,richting Kaymor . De weg is onverhard maar rijdt bijzonder vlot . Even verderop zie je 3 kleine stenen cirkels in het hoge gras . De moeite niet om halt te houden . Op dat moment waren we nog hoopvol meerdere cirkels te vinden zoals beschreven in ons handboek : Senegal en Gambia . Na lang rondtoeren en menigmaal de weg te vragen ( niemand wist van het bestaan van dergelijke cirkels af ) ontmoeten we een oude man er toch iets vanaf wist . Uiteindelijk na lang zoeken vonden we een terrein met 10 stenen cirkels en enkele verspreid liggendelosse stenen . Dit was helemaal niet te vergelijken met de " stone circles " die we vorige jaren hadden gezien in Wassau ( The Gambia ) Opvallend was dat rond 1 steen gegraven was . Een toevallig passerende oude man vertelde ons dat hier gegraven was om na te gaan hoe diep die opstaande stenen wel in de grond zitten ! Na 2 meter diep graven was er nog geen einde ..... Diezelfde dorps oudste verwittigde ons ook dat het op deze plek krioelde van de hyena's .... Of dit realiteit of fictie was zullen we wel nooit weten . Wij hebben alleszinds geen hyena's gehoord of gezien . Waarschijnlijk wilde hij ons intimideren omdat we ons op een "Heilige plaats" bevonden . Teleurgesteld omdat de informatie in de reisgids niet korrekt is , reden we terug richting Farafenye . In Farafenye hielden we een break om ons wat eetbaars aan te schaffen , enkele bananen en een watermeloen en wat ijs voor onze watervoorraad koel te houden . De oude dame van één van de verkoopstalletjes gaf ons promt enkele stukken extra fruit meer terwijl ze in moeilijk verstaanbaar Engels mompelde " friends " . Nadat we haar bedankt hadden vervolgden we onze route , richting oosten , via de noordzijde van de rivier . Hier is de hoofdweg in merkelijk betere staat . Algauw bereikten we de overzet "ferry" richting Janjang Bureh . Op de overzetboot moesten we wel heel lang wachten . De boot was aangemeerd aan de overzijde van de rivier . Zolang de sloep niet voldoende personen of auto's over te zetten heeft vaart hij niet uit ! Uiteindelijk zijn we aangekomen in het Baobolong kamp maar niet zonder eerst uitvoerig gecontroleerd te zijn geweest door een man die zich uitgaf voor politieagent ! Na een dreigement van ons dat we hem weleens konden aangeven bij het hoofdbureau van politie liet hij ons gewillig passeren . Onze overnachting was geplant zoals ieder jaar in het Baobolong kamp , we moeten toch vaststellen dat het toch niet weer was dan de voorgaande jaren , teken van "verval" door gebrek aan toeristen of een minder goed beleid ? We zien wel wat het volgend jaar zegt , daar we in 2007 dit camp zeker weer zullen aandoen als we nog verder door trekken richting oost .

Dag 9:

Senagmbia river before the Baboon Island .

Tijdens het ontbijt maakte we plannen om het vandaag wat rustiger aan te doen en een boottocht te maken vanuit Kuntaurfula , richting het Baboon Island . Op dit eiland dat niet toegangelijk is zonder lokale gids leven nog grote apen families , Eigenlijk is dit een groot reservaat . Hij beloofde ons dat we heelwat dieren zouden zien oa.massa's apen in alle soorten , krokodillen , nijlpaarden ....... Aangekomen aldaar was het zoals gewoonlijk lang onderhandelen i.v.m. de gevraagde prijs met de man die ons per boot zou rondvaren . Geen eenvoudige klus ..... maar ja we kennen The Gambia al een beetje , en met veel geduld komt men overal . We voeren richting west . De boottocht was meer dan de moeite waard ! Apen slingerde van boom tot boom om ons te begeleiden . Een familie nijlpaarden kwam ons groeten op enkele meters van onze boot . Zelfs een reuze-krokodil was van de partij ! Plots werden we opgeschrikt door een slag tegen onze boot . Een rivierslang zwom in het rond ! Verder kan je er prachtige vogels spotten . De drie uur durende boottocht was te snel voorbij . Dient nog vermeld dat Kuntaurfula vroeger een dorp was met veel bedrijvigheid door de pinda-industrie . Nu is dat alles stil gevallen en geeft dit dorp een desolate indruk . We vervolgden onze weg richting Basse . We wilden nogmaals opzoek gaan naar " stone circles " . Volgens onze reisgids konden we deze in Jamagen vinden . Ergens tussen Fitu en Tabanani ...... De noordelijke weg vanaf de ferry in Janjang Bureh richting Sambakabude is een goed berijdbare rode zandweg . Alleen de juiste zandweg vinden die ons naar Jamagen zou leiden bleek een moeilijke klus . Enkele dorpen verder , vele kilometers later en na dikwijls vragen vonden we uiteindelijk de cirkels juist buiten het dorp Jamagen . Een " Toubab " die zich in dit afgelegen gebied vertoont is voor de dorpelingen geen alledaags gebeuren . Sommige en zeker de jongste kinderen hebben nog nooit een blanke gezien . We werden bekeken als kwamen we van een andere planeet . Het dragen van een bril ervoeren ze als echte tovenarij ! Via Alex , die als tolk fungeerde , legde de dorps oudste ons de betekenis van deze mysterieuze stenen uit : ofwel waren het grafstenen van wel heel lang geleden ..... ofwel was het een vroegere offerplaats om de goden gunstig te stemmen ... ofwel , in een recent verleden , had iedere familie zijn steen waarvoor zij , in een kuil juist voor hun steen , hun juwelen , goud etc .. bewaarden .... Deze laatste verklaring hadden we nog nooit gehoord . Wat er van waar is weten we niet ...... Alleszins de verhalen , ook al behoren ze heel waarschijnlijk , tot de wereld van de fictie , worden met zoveel overtuiging verteld dat het de moeite loont om er naar te luisteren ! Dit is volgens ons het echte Gambia ! We waren een hele ervaring rijker !

Direction of Jamagen, North Bank and far East in Gambia .

Jamagen is gelegen op de noordelijke kant van de rivier vlak aan de Senegalese grens , tussen Fitu en Tabanani , het vinden van dit dorp is zonder gids zo goed als onmogelijk , de lokale taal leunt aan bij het Fula , maar is sterk verweven met Arabisch , zodoende dat het bekomen van enige informatie niet eenvoudig is . De in onze reisgids vermelde namen van dorpen etc.. stroken niet altijd met de werkelijk uitgesproken naam en bewegwijzering . Onze foto toont de weg via Kalem Jawo naar Jamagen ( de reisgids van Paul de Waard wijkt op vele plaasten af van de eigenlijke situatie , dit zonder afbreuk te doen aan de waarde van dit boek) . Het is daarom aan te raden een gids onder te arm te nemen . S'Avonds hebben we nog lang nagepraat .... over , hoe kan het ook anders , de " stone circles " .

Landscape .

Dag 10 :

We besloten die dag terug richting west te rijden via de noordelijke route en opzoek te gaan naar een door ons nog niet bezochte lodge om vandaar uit nog andere dorpen te bezoeken . Nadat we terug met de ferry veilig de overkant hadden bereikt werden we verrast door een zandstorm die verhinderde dat we een redelijke snelheid konden aanhouden . Na drie uur rijden stonden we terug in farafenye . We besloten aldaar richting Barra te rijden , nog steeds via de noordelijke route . Er werden nog gauw enkele bananen en een watermeloen gekocht . De weg vanaf Farafenye tot Kerewan is niet te doen zonder een 4x4 wagen , alhoewel we ook de Gambiaanse drivers met hun bekende gele taxi's zagen. Het mule zand is soms 20 cm diep en het stof vliegt meters hoog de lucht . Vanaf Kerewan wordt het beter en enkele km's verder begint de asfalt en dit tot in Barra . Wij echter verlaten deze weg en begeven ons richting Juffureh ... James Island . Hier waren we jaren geleden ook al eens geweest . We hadden vernomen dat er een nieuw lodge was aan de oever van de Gambia-rivier . De omgeving is daar zeer mooi , dus waarom niet hier een nacht logeren ! De lodges was prachtig ingericht en zeer proper . Enkel een klein punt .... De prijzen rezen de pan uit !!! We zijn dus maar verde gereden dit is eigenlijk een lodges waar de toeristen van het hotel netjes en proper zich eens kunnen wagen aan wat voor hun Afrika is . Dus niets voor ons .....

Road between the Janjang Bureh and Kerewan.

Dan maar verder richting Barra om de oversteek te maken met de ferry .H et was toen 15.30u Alex telde de wagens die reeds voor ons stonden te wachten : 36 . Geen nood : met een capaciteit van 20 wagens per ferry zouden we maximum 2 uur geduld moeten hebben . Er zijn normaal 2 ferrys . Niets was minder waar !!! Om 22u. , het was ondertussen stikdonker waren we de 19de wagen in de file ! De laatste ferry vaart af om 23u ! Volgens ons hebben vele Gambianen steekpenningen gegeven om also niet te hoeven wachten . Als uit de hemel geroepen kwam een " securitie garde " een praatje met ons maken . Hij vondt het onverantwoord dat wij , zouden overnachten op de pier naar de ferry , hij zou iets voor ons kunnen doen , maar ja ...., hij had nog niet gegeten !!!!!!!!! Met de belofte hem zijn maaltijd te betalen loodste hij ons als allerlaatste wagen die dag op de ferry van 23u . Dit verliep niet zonder enig protest van menig Gambiaan . Als we , dit jaar, tijdens ons verblijf in The Gambia ooit met stresserende toestand te maken hadden dan was het wel hier ! Eenmaal de overkant van de rivier bereikt , het was ondertussen voorbij middernacht werd het dringend tijd iets eetbaars te vinden . Nergens was nog een " eethuisje " geopend . We zijn dan tot bij Alex gereden . Zijn zus heeft ons , jawel, een omelet bereid . Aangezien we dicht bij het hotel waren besloten we de nacht daar door te brengen . We hadden immers nog steeds een kamer! Dit was echter buiten de " hotelsecuriti " die aan de inkom van het hotel staat gerekend . Hij, die zo dikwijls met ons een praatje deed , herkende ons aanvankelijk niet meer ! We zagen er dan ook zeer raar uit : vol " rood " stof ten gevolgen van de zandstorm en het soffige gedeelte tussen Farafenye en Kerewan . Een lange warme douche bracht soelaas . De volgende ochtend , toen we het hotel als normale propere hotelgasten verlieten , hebben we er met hen nog goed om gelachen.

Dag 11 :

Reeds vroeg in de morgen hadden we afgesproken met onze gids : we zouden hem thuis ophalen met onze wagen . Daarna reden we richting Kartong en waren van plan vandaag enkele lodges te bezoeken . De Foot Steps Eco Lodge is vlakbij de kust gelegen . Deze lodge gaf een zeer verzorgde indruk , de uitbaters waren uitermate vriendelijk en wilden ons graag hun beschikbare kamers tonen . De prijzen zijn er echter matig tot hoog. Echter een prima lodge voor toeristen die een rustige vakantie willen , weg van de hotel regio's . Verder zuid gereden waar we regelmatig stopten aan andere lodges : ofwel kregen we gewoon geen toegang , ofwel waren de lodges ondermaats en niet het vermelden waard . Vandaar geen verdere beschrijving . Uiteindelijk , in de vroege namiddag , zijn we beland aan het Gunther Beach Lodge . Hier heerste een zeer aangename sfeer , we voelden ons direkt als thuis . We zijn hier dan ook 2 dagen blijven logeren .

Gunther beach Lodge own of the guest rooms .

Lave rocks on the beach .

De mooi aangelegde tuin geeft direkt uit op het hagelwitte strand .We waren dan ook gauw gewonnen voor een strandwandeling. Even ten zuiden van Gunther is het strand rotsachtig . Bij nader inzien betreft het hier lavastenen . Niemand kon ons die avond een verklaring geven vanwaar die stenen afkomstig zijn . Waarschijnlijk van zeer oude vulkaanuitbrasingen in zee . Hier treft men ook de enige duinen aan die The Gambia rijk is . Later nog genoten van de rood ondergaande zon op de strandstoelen die vrij gebruikt mochten worden door de gasten van de lodge . Opvallend is dat men hier absoluut geen last heeft van " de lokale verkopers van alles en nog wat " komen aanbieden zoals in de hotelregio . Terwijl een lokaal groepje djembe muziek bracht , hebben we die avond nog lang nagepraat met onze gids .

Dag 12 :

Was het omdat we de enige gasten waren , we weten het niet , maar we kregen een zeer uitgebreid ontbijt . In de loop van de dag verder gereden tot in Kartong.Het op het strand gelegen Italiaans restaurantje , dat we vorig jaar aandeden begint in verval te geraken . De direkte omgeving kende niet meer die gezellige drukte maar gaf eerder een door iedereen verlaten indruk . Dan maar onze route vervolgd richting Sifoe . De slecht verharde weg slingert lange tijd door de gekende mangroves . De aanwezige flora doet vermoeden dat je in een aardsparadijs bent . Een langere stop is hier dan ook meer dan de moeite waard . Voor ornithologen is een bezoek alhier een must ! De klok tikte echter verder .......... Via Darsilama , waar we een flits bezoek brachte aan familie van Alex , tot in Brikama . Ondertussen speelden onze magen weerom op . Aangezien we ondertussen toch al veel gewend waren in een klein " eethuisje " gaan dineren . Het enige wat men ons kon serveren was , jawel , frit met omelet ! Tevoet verder door het drukke Brikama tot aan de ons bekende houtsnijmarkt . Het getoeter van de auto's , er wordt daar geclaxoneerd zonder reden , klonk ons al-gauw terug bekend in de oren . We gingen terug opzoek naar een cora . De vraagprijs was veel te hoog ! We hebben ons bij de verkoper rustig neergezet op een bank . Pratend over koetjes en kalfjes hebben we afgedingd op de prijs . Na ruim één uur was de verkoop gesloten en dit voor een prijs die zowel voor de verkoper als voor ons billijk was . Tijd nemen om af te dingen is echt een noodzaak !

Dag 13 :

Nusery School from Alex .

Vandaag was het de laatste dag dat we over onze huurauto konden beschikken . Beladen met schoolgerief trokken we naar het schooltje van onze Alex . Groot was onze verbazing ! Drie jaar geleden had Alex zijn schooltje , met slechts 2 klasjes ,voor straatkinderen opgericht . Mits steun van ......... , die zijn schooltje hielpen opbouwen , beschikt hij nu over 4 klasjes en komen dagelijks rond de 200 kinderen de lessen volgen . Er zijn echter wel 375 kinderen tussen 2,5 en 8 jaar ingeschreven maar wie te laat komt , komt er niet meer in ! Wat ons opviel was de aanwezige tucht en dicipline die wordt bewerkstelligd door 4 leerkrachten , een " secretaresse " en Alex . Via een uithangbord in het hotel hadden we vernomen dat men , als toerist , een bezoek kan brengen aan het Royal Victoria Hospital in Banjul . In oge van mijn beroep , verpleegkundige, leek dit ons een must . Onze verwachtingen lagen niet hoog . Groot was dus onze verbazing toen we bemerkten dat er eigenlijk veel vergelijk was met onze hospitalen : eerste hulp , bloedbank , laboratoria , ambulante consultatie's zoals orthopedie , maag-darm aandoeningen , neus-keel oren , een daghospitaal , een pediatrie , een afdeling gynecologie ........... Enig verschil : de patienten en begeleidende familie wachten in de buitenlucht hun beurt af . Duurt het te lang alvorens bij de dokter terecht te kunnen , geen nood , zij koken hun potje ter plaatse . Ook de langdurig gehospitaliseerden worden door de familie verzorgd zowel wat betreft de dagelijkse hygiene als voor de maaltijden . Wat ons opviel was de rust en stilte die dit hospitaal uitstraald . Het is er tevens opvallend proper . Via Cape Point , dat door het opkomende toerisme , veel van zijn natuurlijke charme is verloren , tot in Serekunda waar we bij Alex thuis op " de thee " waren uitgenodigd . In de late namiddag terug naar het hotel waar ons een verrassing te wachten stond ! De receptionist vertelde ons dat er een waterleiding in onze kamer het had begeven ! Nou ja , dat gebeurt nu eenmaal voegde hij er laconiek aan toe !!!!!!! We moesten dus eventjes met pak en zak verhuizen ..... No problem , ware het niet dat verschillende kamerbedienden ons steeds naar andere kamers verwezen ! Ook dit is The Gambia !

Dag 14 :

Bijilo Monkey parc .

Het was onze voorlaatste dag in The Gambia . De vermoeidheid begon zijn tol te eisen . Vandaag zouden we het veel rustiger aan doen dan de voorbije anderhalve week . De lokale markt in de nabijheid van de hotels was een bezoekje waard . Bij alle kraampjes wordt je vriendelijk uitgenodigd om een kijkje te nemen . Prachtige houten beelden , juweeltjes en kleurijke stoffen moedigen aan dit of dat nog mee naar huis te nemen . Rustig afdingen blijft echter de boodschap ! Wandelend gingen we verder tot het apenpark , een groot natuurlijk biotoop , waar deze dieren in semi vrijheid leven . Het apenbestand is in de loop van de jaren enorm uitgebreid . Algauw komen ze de meegebrachte pinda's uit je handen frutselen . De varaan is ook een bewoner van dit prachtige domein. Via het strand zijn we verder gewandeld tot aan" het restaurant Seavieuw. Aanvankelijk zag het er ons een lieflijk eet-huisje uit . Van de slogan " The Gambia, the smiling coast " was niets te merken . De serveerder was helemaal niet vriendelijk en "zag ons letterlijk buiten ! Langs een binnenweg terug gewandeld tot aan het hotel waar we van een verdiende rust genoten .

Dag 15 :

.

Onze laatste dag in The Gambia. Vanavond , even voor middernacht , zouden we onze terugreis aanvatten . Nog een laatste maal met onze gids , Alex . Hij , die altijd zeer levenslustig is , zag er deze morgen erg bedrukt uit . Was het het naderende afscheid dat hem parten speelden ? We wisten het niet . Hij vroeg ons of we nog eens naar zijn schooltje konden gaan om foto's te nemen van zijn pupillen ...... Na een ritje met de bush-taxi en een heel stuk tevoet gegaan te zijn aangekomen in de " alex nursery school " We voelden een gelate stemming onder de leerkrachten ..... Alex loodste ons binnen in zijn bureau en gaf ons een brief ...... die we even moesten lezen ...... Toen hij 3 jaar geleden zijn schooltje opstartte kreeg hij van de eigenaar een gedeelte van een compound gratis ( =gebouw ) . Aanvankelijk had hij +/-1oo kinderen tussen 2,5 en 8 jaar oud ingeschreven en 2 leerkrachten . Niemand geloofde in zijn slaagkansen ..... Nu 3 jaar later is zijn leerlingen en leerkrachten aantal meer dan verdubbeld ..... In september 2OO6 moet huurgeld betaald worden ..... zoniet gaan de schoolpoorten niet meer open en zullen al zijn pupillen terug overgeleverd zijn aan het straatleven ..... Dit is een schrijnende situatie !!!! We hebben hem beloofd al het mogelijke te doen om zijn school te redden ..... Maar alleen is maar alleen ! Hulp van welke aard ook is steeds welkom . Bijkomende info wordt graag verstrekt per e-mail . Diep onder de indruk en een beetje bedroefd zijn we terug gekeerd naar het hotel waar zoals altijd een prettige sfeer hing ..... Hier ondervonden we nogmaals hoe dicht armoede en rijkdom ..... vreugde en verdriet ..... liefde en geluk .... tegen elkaar aanleunen . Tijdens ons verblijf - hebben we veel armoede gezien - hebben we veel rijkdom gekend niet onder de vorm van harde valuta .... maar een rijkdom als die na een praatje met een lokale ..... een rijkdom bij het zien van kindergeluk nadat ze enkele snoepjes hadden gekregen ..... een rijkdom als we samen op het strand naar de ondergaande zon zaten te turen . .... Tijdens ons verblijf - hebben we veel vreugde gezien ..... vreugde die elke zorg deed vergeten tijdens de Tobaski - hebben we verdriet gezien ..... verdriet om het onrecht dat wordt aangedaan nu de Alex Nurscery School dreigt te moeten sluiten . Tijdens ons verblijf hebben we veel liefde en geluk gekend om die kleine alledaagse dingen die wij in onze drukke westerse wereld zou gauw vergeten zijn ..... Na afscheid genomen te hebben van Alex , Filiye en zovele andere die ondertussen "echte" vrienden waren geworden , en met de belofte volgend jaar zeker terug te komen . De terugvlucht is vlekkeloos verlopen . Geslapen hebben we niet maar de film met onze belevenissen van de voorbije 2 weken , die zich in onze hoofden afspeelden , was meer dan de moeite waard om te bekijken en te herbeleven ...